عراقچی چه گلایه ای را از سوی رهبرانقلاب به پوتین منتقل کرد؟
به گزارش خبرگزاری نام، مواضع روس ها از ابتدا و پس از درگیری ایجاد شده با اسرائیل، مشخص بود. آن موضع تا پایان هم ادامه پیدا کرد.
به گزارش خبرگزاری نام به نقل از خبر آنلاین، روزنامه فرهیختگان نوشت: در شروع جنگ، روس ها خواستار پایان درگیری بودند، اسرائیل را بعنوان متجاوز شناختند و تهاجم اسرائیل را محکوم کردند، اما در مجموع، موضع گیری شان چندان قوی نبود یا دست کم موضع گیری ای که در ایران، بنظر می رسید به این مفهوم که روس ها با شدت بیشتری در این قضیه ایستادگی کنند و مواضع شان را قوی تر و جدی تر بیان کنند، دیده نشد. اما رفته رفته و بخصوص پس از سفر آقای عراقچی به مسکو و انتقال پیام صریح رهبری، گویی روس ها مواضعشان را واضح تر کردند، چه در اعلام مواضعی که مقامات رسمی کشورشان داشتند چه در نهادهای بین المللی مثل جلسات مختلف سازمان ملل، همچون جلسه شورای امنیت که در این حوزه تشکیل شده بود، روس ها مواضع دقیق تر و جدی تری اتخاذ کردند، بنابراین، می شود اظهار داشت که با اینکه موضع روس ها در مورد ایران، مشخص و ثابت بود؛ اما در ابتدا ضعیف بود و به مرور اصلاح و دقیق تر شد و تجاوز اسرائیل و آمریکا را صریحاً محکوم کردند.
از این حیث میتوان گفت مواضع روس ها، تکامل پیدا کرد. اما این که تناقضی وجود داشته باشد به این مفهوم که در یک مبحث به نحوی موضع گرفته باشند و پس از آن تغییر کرده باشد، اساساً چنین چیزی مشاهده نشده است.
روسیه عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل است و قاعدتاً در آنجا می تواند، مباحثی را به نفع ایران و در جهت منافع ایران، مطرح کند و از پدید آمدن قطعنامه هایی بر ضد ایران، ممانعت به عمل بیاورد؛ اما این نقش، بیشتر از آن که ایجابی باشد، سلبی است. یعنی روس ها بیشتر از آن که بتوانند کمک کنند تا قطعنامه ای به نفع ایران صادر شود، می توانند از تشکیل قطعنامه ای ضد ایران، جلوگیری نمایند، دلیل آن هم اینست که روسیه در سالهای پس از فروپاشی شوروی با نگاه غیریت آمیزی از جانب کشورهای غربی، مواجه بوده است و این نگاه پس از جنگ اکراین هم تشدید شده است، به این مفهوم که روس ها در شرایط فعلی در موقعیت و جایگاهی نیستند که بتوانند تبادل نظر های گسترده ای بین کشورهای غربی و بخصوص اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل داشته باشند و بخواهند نظر مساعد آنها را نسبت به موضوعی جلب کنند.
براین اساس، نگاههای روسیه در شورای امنیت، بیشتر از آن که ایجابی باشد و بسمت شرایطی رود که روس ها یک قطعنامه اجماعی در پشتیبانی از ایران، ایجاد کنند، بیشتر سلبی است و روس ها می توانند از ایجاد و تصویب قطعنامه هایی ضد ایران، جلوگیری نمایند.
در حوزه بین المللی هم حقیقت اینست که روس ها، پس از جنگ اکراین با فشارهای شدیدی از جانب غرب مواجه بودند برای آن که در انزوا قرار بگیرند که البته آن سیاست غرب به علت موقعیت و جایگاهی که روسیه دارد، چندان کارا نبود اما بین کشورهای غربی، دست کم در شرایط فعلی، روسیه جایگاه و موقعیت بازی سازی را ندارد؛ اما بین کشورهای غیرغربی این فرصت برای روس ها وجود دارد که از ظرفیتهای دیگر استفاده کنند، کمااینکه از این ظرفیت ها در نهادهای دیگر، مثل گروه همکاری شانگهای و گروه بریکس، برای پشتیبانی از ایران، استفاده شده است؛ اما در مجموع حقیقت است که بیشتر از آن که نگاه متمرکز بر این باشد که روس ها در سطح بین المللی، اقداماتی برای ایران، انجام دهند آن نگاه و موضع فردی روسیه کارکرد دارد و نه آن اجماع سازی بین المللی که روس ها در شرایط فعلی، فاقد این قدرت و توان هستند.
وزیر خارجه در مسافرت به مسکو و دیداری که با آقای پوتین داشت، پیام گلایه آمیز رهبری را به طرف روس منتقل کرد. این مورد نشان داده است که انتظارات ایران در مواضع اولیه روسیه برآورده نشده است. البته روس ها در ادامه این درگیری، تلاش کردند مواضع خودشان را بازسازی کنند و بهبود بخشند اما حقیقت اینست که این تجدیدنظر در حوزه هایی صورت خواهد گرفت، البته به این معنا نخواهد بود که سطح روابط ایران و روسیه کاهش پیدا خواهد نمود و یا دو کشور وارد دوره ای از تیرگی روابط خواهند شد؛ اساسا مناسبات و همکاریهای دوکشور به روال سابق ادامه پیدا خواهد کرد؛ اما طرف ایرانی در بعضی محاسبات خود، تجدید نظر خواهد نمود و بعضی از حوزه های همکاری که با روسیه داشت را با شرکای جدید برقرار خواهد نمود و صرفا محدود به همکاری با روس ها نخواهد ماند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب