ایران میراث کودکانش است نه ارث پدری تندروها
خبرگزاری نام: به گزارش خبرگزاری نام، بعد از تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی به ایران عزیزتر از جانمان، انسجام ملی ایرانیان بار دیگر در مقابل نگاه جهانیان قد علم کرد. اما در این بین، برخی جریان های تندرو با زبان آتشین و طردکننده، زخمی تازه بر پیکر هویت ملی نشانه گرفتند؛ زخمی که قبل از همه، روان کودکان این سرزمین را می خراشد و فردای ایران را تهدید می کند.
ایران، سرزمین حافظ و سعدی، دیاری کهن که قرن ها از خون، عشق، شعر و مقاومت تغذیه کرده و بالیده است، امروز بالاتر از هر زمان دیگری نیازمند آرامش و همبستگی است. در روزهایی که سایه جنگ بر آسمان وطن افتاده بود، همه ایرانیان با هر زبان و آئین، در کنار هم ایستادند و با یک صدا فریاد زدند: ایران، خانه ماست. ایران، تنها یک خاک نیست؛ ایران نام دیگر تاریخ است، خاطره ای جمعی که در هر واژه ی فارسی، در هر آوای لری، کردی، آذری و بلوچی، و در هر نگاه مهربان مادران و پدران ما جریان دارد. ایران، نه فقط میراث روز گذشته، بلکه امانتی مقدس در دستان امروز ما برای فرداست. هر تصمیم، هر واژه، و هر تیتر روزنامه، خشت تازه ای در بنای این میراث می نهد یا خراشی تازه بر دیوار آن وارد میکند.
در روزهایی که کشور از تجاوز رژیم صهیونیستی عبور کرده و درحال ترمیم زخم های خود است، سخنان تند، آتشین و تفرقه آمیز برخی جریان ها و چهره های رسانه ای و سیاسی، نه فقط نقشی در افزایش اقتدار ملی ندارد، بلکه دقیقاً در نقطه مقابلِ تقویت وفاق ملی و اعتماد اجتماعی قرار می گیرد. چنین گفتمان هایی، بزرگ ترین خیانت به “حق بر هویت” خردسالان و نوجوانان ایرانی است؛ نسلی که باید در فضایی آرام، با هویتی یکپارچه و آینده ای روشن رشد کنند. از نظر حقوقی، چنین رفتارهایی فراتر از یک اشتباه سیاسی یا رسانه ای است؛ این اقدامات، مصداق مستقیم نقض حق بر هویت، امنیت روانی و حق بر توسعه فرهنگی و اجتماعی خردسالان ایرانی شمرده می شود. مطابق ماده ۷ کنوانسیون حقوق کودک، هر کودک حق دارد از بدو تولد، هویت و ملیتی روشن و ایمن داشته باشد. این اصل، هویت ملی را به عنوان پایه ای برای عزت نفس، امنیت روانی و رشد اجتماعی خردسالان معرفی می کند. هر سخن یا اقدامی که این هویت را خدشه دار و شرطی کند، در حقیقت آینده آنان را به آتش می کشد. همچنین، اصل بیستم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تمام اقوام و گروههای اجتماعی را در مقابل قانون برابر دانسته و بر حق برخورداری از امنیت، کرامت و منزلت انسانی تاکید کرده است. این نصوص قانونی و بین المللی، نشان میدهد که هیچ جریان یا گروهی، اختیار مصادره هویت ملی به نام خود یا تحمیل روایت خاصی از وطن را ندارد.
جنگ، فقط سلاح و موشک نیست؛ گاه یک جمله، یک تیتر یا یک سخنرانی می تواند ویرانگرتر از هر بمب عمل کند. سخنان پرهیاهو و تحقیرآمیز، از تریبون های پرمخاطب، روح جمعی جامعه را زخم می زند و اعتماد مردم به آینده را می سوزاند. کودکان، حساس ترین قربانیان این خشونت روانی هستند. آنان، در سالیان هویت یابی، محتاج الگوهای همدل و مهربان اند، نه تصویرهایی آغشته به نفرت و طرد. بجای ساختن آینده ای روشن و خلاق، ذهن این نسل با ترس، دوگانگی و خشونت پرورش می یابد و میل به سازندگی در آنان می میرد. انسجام ملی، ستون فقرات امنیت داخلی هر کشور است. سرمایه اجتماعی، همان چسب نامرئی است که جامعه را در بحران ها، زنده و مقاوم نگاه می دارد. تندروی و حذف گرایی، این ستون را سست کرده و راه را برای مداخله پذیری خارجی، ناامنی داخلی و بحران های پی درپی باز می کند. امروز، بعد از تجاوز رژیم صهیونیستی، ملت غیور ایران نشان داد که توان ایستادن در مقابل تهدید خارجی را دارد. اما تهدیدی که از درون برمی خیزد، از هر دشمن خارجی خطرناک تر است؛ چونکه در سکوت و آرام، شالوده جامعه را از درون تهی می کند.
ایران، خاک بوسه های مادر، سرزمین رویاهای کودکانه و آوازهای شبانه پدران است. این خاک، نه میدان تیر شعارها و دعواهای سیاسی، بلکه بستر مهربانی و پرورش امید است. تندروی، آتشی است که آرام آرام، شالوده این خانه را می سوزاند. نسل فردا، فرزندان امروز، وارث ایران خواهند بود؛ بیایید این میراث را سالم، آرام، متحد و پرشکوه به آنان بسپاریم. خردسالان ما، شایسته ایرانی آزاد، آرام و مهربان اند. ایران را برای آنان زنده نگه داریم، نه برای منازعاتی که هیچ برنده ای ندارد. هر سخن ما، یا پلی است به طرف فردایی روشن، یا تیری است به قلب امید نسل بعد.
ایران، میراث خردسالان ماست؛ بیایید آنرا با عشق، خرد و همدلی پاس بداریم.
br />
* حقوقدان، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین الملل کودکان
منبع: خبرگزاری نام
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب