تملق گویی دولتمردان آفت سیاست ورزی در ایران
به گزارش خبرگزاری نام، ماجرای ترند شدن هشتک «جعفر ول کن» یکبار دیگر آفتی در دل نظام سیاسی کشور را یادآوری کرد که هم فسادزا است و هم برخورد با آن به دلیلهای مختلف سیاسی و فرهنگی کار چندان ساده ای به نظر نمی رسد؛ آفت تملق گویی.
به گزارش خبرگزاری نام به نقل از خبر آنلاین، در جریان سفر رئیس جمهوری به زنجان اتفاق جالبی رخ داد که انعکاس گسترده ای در شبکه های اجتماعی داشته و جای درنگ و تأمل دارد.
ماجرا از این مقرر است که وقتی محمد جعفر قائم پناه معاون اجرائی رئیس جمهوری در سخنانی در حضور پزشکیان بر صداقت او تأکید ورزید تا نتیجه بگیرد به وعده های وی باید اعتماد کرد و هنوز جمله را تمام نکرده رئیس جمهور سخنان او را بُرید و خطاب به او اظهار داشت: جعفر! ول کن، حرفت را بزن...
عبارت پزشکیان شاید ساده و با رنگ و بوی مزاح بود اما نشان از یک آفت قدیمی در دل نظام سیاسی دارد، آفتی که هم فسادزا است و هم برخورد با آن به علل مختلف سیاسی و فرهنگی کار چندان ساده ای به نظر نمی رسد؛ آفت تملق گویی.
تملق گویی دولتمردان، چه در قالب القاب اغراق آمیز، چه در تعریف های غیرمستند از عملکرد مسؤلان، یا حتی در تحریف واقعیات به سود مقامات بالادستی، نه فقط فضایی ناسالم در نظام تصمیم گیری ایجاد می کند، بلکه اعتماد عمومی به گفتار و رفتار سیاسی را نیز به چالش می کشد.
آثار و نتایج تملق در حاکمیت شاید اصلی ترین آفت این رویه به حاشیه رانده شدن افراد متخصص و دلسوزی است که به سبب عدم تمایل به تملق گویی در هرم نظام اداری و سیاسی رشد نمی کنند و جای آنها را کسانی می گیرند که با واژگان شیرین، اما کارنامه های کم محتوا، در راه ارتقا پیش می روند. اطلاعاتی که به مقامات ارشد می رسد، اغلب پالایش شده و مثبت نمایی شده است. همین موجب می شود تصمیم گیری ها مبنی بر اطلاعات ناصحیح انجام گیرد.
مهم تر از این، تملق زمینه را برای فساد فراهم می آورد. آنهایی که در تملق گویی ماهرترند، آسان تر به منابع و امتیازات دست پیدا می کنند. مردم با دیدن تعریف های اغراق آمیز از عملکردی که در زندگی روزمره اثری از آن نمی بینند، نسبت به مسؤلان، رسانه ها و کلیت نظام حکمرانی گرفتار بدبینی می شوند.
واکنش مردم به تملق گویی مسئولان از انتقاد تا به سخره گرفتن تملق گویان! مردم ایران، در سالیان اخیر به شدت نسبت به تملق های آشکار در فضای رسمی حساس شده اند. فضای مجازی به ابزار قدرتمندی برای افشای این رفتارها تبدیل گشته و کاربران با هشتگ ها و واکنش های انتقادی یا طنز، به مواجهه با این پدیده برخاسته اند.
از هشتگ هایی چون «تملق نکن» گرفته تا انتشار کلیپ های تمجید اغراق آمیز مسئولان توسط مجریان رسانه ها، واکنش های تند مردمی نشان داده است که جامعه ایران امروز، دیگر پذیرای چنین سبک مدیریتی نیست و خواهان شفافیت و صداقت است.
محمد رضا رحیمی در دولت دوم هاشمی رفسنجانی استاندار بود. مانند خود احمدی نژاد که استاندار اردبیل بود. با تشکیل مجلس هفتم اما رئیس این مجلس محمد رضا رحیمی را به ریاست دیوان محاسبات انتخاب کرد.
روز چهارشنبه ۱۷ خرداد ۱۳۸۵ دیوان محاسبات به ریاست محمد رضا رحیمی میزبان محمود احمدی نژاد بود که کمتر ازیک سال قبل به ریاست جمهوری رسیده بود. احمدی نژاد به نشان سوگ پدر لباس مشکی بر تن داشت. محمد رضا رحیمی در دومین روز گردهمایی مدیران دیوان پشت تریبون رفت و چنین اظهار داشت: « سال قبل همایش را دکتر حداد عادل افتتاح نمود. همان جا گفتم سال بعد و در دولت جدید با تخلفات کمتری رو به رو می شویم. سال جاری هم در خدمت شما آمار نمی دهم چون در دولت شما که پر از وزرای کاردان و پاکدامن است تخلفات به شدت کاهش پیدا می کند. دیوان خویش را موظف می داند با دولت همکاری کند. وجود شما را مغتنم می دانیم و فرض می نماییم پاره ای از دولت شما هستیم.»
دیوانی که نقش نظارتی برای آن تعریف شده و رئیس آن از جانب قوه مقننه مأموریت می یابد خویش را «پاره ای از دولت» توصیف کرد و آمار هم نداد چون پیشاپیش به پاکدامنی وزیران آن رای داده بود.
رحیمی به این هم بسنده نکرد و آن عبارت مشهور را در همین همایش و همان روز اظهار داشت: «در سوریه یک مسلمان گفت اگر بنا بود بعد ازپیامبر اسلام پیامبر دگری بیاید می گفتم آن پیامبر احمدی نژاد است.»-
به این هم اکتفا نکرد و باز اضافه کرد: «در دیوان، قدمی خلاف میل شما و قانون برداشته نمی گردد. اگر مساله ای شما را آزرده کرد در دیوان اصلاح می شود.»
اندک زمانی بعد احمدی نژاد او را به ریاست جمهوری برد و معاونت حقوقی را به او سپرد. مشهور ترین اقدام وی در این مسئولیت اعزام فردی برای هم اندیشی با نمایندگان مجلس هشتم برسر استیضاح علی کردان و پرداخت کمک تحت عنوان کمک به مساجد به برخی نمایندگان بود که با واکنش صریح نماینده ای رو به رو شد که با سیلی بصورت فرد اعزامی نواخت و افتضاحی به بار آمد که حاصل آن به زیان وزیر وقت کشور به اتمام رسید.
تملق گویی در اطرافیان احمدی نژاد البته امری ملموس و رایج بود. یکی از معروف ترین این تملق ها کتابی بود که همسر غلامحسین الهام از چهره های بسیار نزدیک به احمدی نژاد در مدح او نوشت.
احمدی نژاد، معجزهٔ هزارهٔ سوم عنوان کتاب بود که بعدها این عنوان در ادبیات سیاسی برای کنایه زدن به احمدی نژاد و عملکرد او استفاده می شد. در آغاز انتشار این کتاب گفته شد که کتاب مذکور با حمایت دفتر رییس جمهور چاپ و انتشار یافته است اما این ادعا، بعدها از جانب دولت رد شد. فاطمه رجبی، نویسنده کتاب کمتر از یک دهه بعد یعنی در سال 1390 در مصاحبه ای که با عباس سلیمی نمین داشت اعلام نمود اگر عنوان کتابش در متوهم نمودن احمدی نژاد تاثیر داشته از درگاه خدا طلب مغفرت می کند.
رویه تملق از روسای جمهور البته محدود به دولت احمدی نژاد نبود. وقتی روزنامه کیهان رئیس دولت سیزدهم را ذوالقرنین و یا همان کوروش خواند انتقاد خیلی از اصولگرایان برانگیخته شد. رویه ای ادامه دار که در دولت فعلی به «جعفر ول کن» ختم شد.
جامعه امروز بیش از هر زمانی نیاز به حقیقت گویی دارد ارزیابی مدیران باید برمبنای عملکرد واقعی و نظرسنجی های مستقل صورت گیرد، نه صرفا رضایت مقامات بالا دستی در دستور کار قرار بگیرد. و همین طور رسانه ها وظیفه دارند تحلیل گر باشند و چهره واقعی عملکرد ها را به مردم نشان دهد. از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز باید صداقت و شجاعت در بیان حقیقت را بعنوان یک فضیلت در جامعه تقویت کرد و تملق را تقبیح نمود.
زمانیکه تملق جایگزین انتقاد سازنده می شود مدیران برمبنای واقعیت ها انتخاب نمی شوند و افراد بی لیاقت و ناکارآمد به جایگاه های مهم منصوب می شوند. تملق گویی اعتماد عمومی را تضعیف می کند و فساد را در جامعه رشد می دهد. مدیرانی که به تملق گویی عادت می کنند هیچ گاه نمی توانند واقعیت ها را بپذیرند؛ بنابراین تصمیمات اشتباهی می گیرند.
مواجهه با تملق یک پروژه فرهنگی و ساختاری است. در ادامه به ۲ راه حل اشاره می نماییم تا بتوانیم تملق را مهار و یا از بین ببریم:
۱- ایجاد نظام ارزیابی مبتنی بر شاخصهای واقعی، می تواند مسیر تملق را از پیشرفت جدا کند.
۲-هر مدیر و مسئول باید خودش را در مقابل مردم مسئول بداند و از پذیرش تملق حتی ظاهری پرهیز کند.
تملق، شاید در کوتاه مدت رضایت برخی مقامات را جلب نماید، اما در طولانی مدت نه فقط بنیان شایسته سالاری را متزلزل می کند، بلکه اعتماد عمومی به نظام سیاسی را نیز فرسوده می کند. در شرایط حساس امروز، جامعه بیشتر از هر زمان نیازمند حقیقت گویی، شفافیت و صداقت در گفتار و رفتار مسئولان است.
31۲۲۱
حرف آخر اینکه عبارت پزشکیان شاید ساده و با رنگ و بوی مزاح بود اما نشان از یک آفت قدیمی در دل نظام سیاسی دارد، آفتی که هم فسادزا است و هم برخورد با آن به دلایل مختلف سیاسی و فرهنگی کار چندان ساده ای به نظر نمی رسد؛ آفت تملق گویی. همان جا گفتم سال بعد و در دولت جدید با تخلفات کمتری رو به رو می شویم. مشهور ترین اقدام وی در این مسئولیت اعزام فردی برای هم فکری با نمایندگان مجلس هشتم برسر استیضاح علی کردان و پرداخت کمک تحت عنوان کمک به مساجد به برخی نمایندگان بود که با واکنش صریح نماینده ای رو به رو شد که با سیلی به صورت فرد اعزامی نواخت و افتضاحی به بار آمد که حاصل آن به زیان وزیر وقت کشور به اتمام رسید.
منبع: خبرگزاری نام
این مطلب نام را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان نام در مورد این مطلب