نقوی حسینی:
برخی نمایندگان برای سلبریتی شدن همه نوع نظری می دهند
به گزارش خبرگزاری نام، نماینده پیشین مجلس باور دارد که برخی نمایندگان برای سلبریتی شدن همه جور اظهار نظری می کنند و این اصلا به صلاح کشور نیست چونکه در مراجع بین المللی مستند و به عنوان موضع حاکمیتی ثبت می شود.
به گزارش خبرگزاری نام به نقل از خبر آنلاین، مجلس به یکی از جنجالی ترین مراکز سیاسی ایران تبدیل گشته است. از یک سو کافی است رخدادهای سیاسی مهم کشور با موضع گیری ها و طرح های جنجالی نمایندگان همراه شود و از طرف دیگر، کافی است یک مسئول اجرائی سخنی به زبان بیاورد یا اقدامی انجام دهد تا توپخانه برخی نمایندگان ضد او فعال شود.
موضع گیری ضد دولت سابق، آخرین موردی است که برخی نمایندگان به بهانه دفاع از عملکرد روسیه در پرونده هسته ای از خود نشان دادند. واکنش به توافق ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در قاهره هم از دیگر موضوع هایی بود که از طرف تندروها با حاشیه همراه شد. خروج از NPT یا درخواست برای ساخت سلاح هسته ای هم با صدای بلند از طرف این دسته از نمایندگان مطرح می شد.
اگرچه قانون اساسی حق اظهار نظر درباره ی همه مسایل کشور را به نمایندگان می دهد اما سوال آنجاست که رفتار نمایندگان چقدر منطبق با وظایف نمایندگی آن هاست؟ در این خصوص خبرگزاری خبرآنلاین با سیدحسین نقوی حسینی نماینده اسبق مجلس به گفتگو نشسته است.
او باور دارد که برخی نمایندگان برای سلبریتی شدن همه جور اظهار نظری می کنند و این اصلا به صلاح کشور نیست چونکه در مراجع بین المللی مستند و به عنوان موضع حاکمیتی ثبت می شود.
مشروح گفتگوی خبرآنلاین با این نماینده سابق مجلس را در ادامه بخوانید؛
****
* آقای نقوی حسینی، اخیراً شاهد می باشیم که خیلی از نمایندگان مجلس در مورد هر مساله ای اظهارنظر می کنند. این مساله با حق نمایندگی مرتبط می باشد و آنان این حق را دارند، اما مساله اصلی اینجاست که اغلب در عرصه های خارج از تخصص خود سخن می گویند؛ برای مثال، گاهی طرح هایی مانند خروج از معاهده NPT عرضه می دهند که به امنیت کلان کشور مربوط می شود و در حیطه شورایعالی امنیت ملی قرار دارد. لطفاً توضیح دهید که این اقدامات تا چه حد جزو وظایف نمایندگی شمرده می شود و تا چه اندازه با وظایف نهادهای دیگر تداخل دارد؟
بر اساس قانون اساسی، نمایندگان مجلس حق دارند در تمام مسایل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر کنند و هیچ فردی نمی تواند آنان را ملزم سازد که تنها در قالب وظایف نمایندگی سخن بگویند. همچنین، کسی نمی تواند از آنان بخواهد که دلیل اظهارنظر در موضوعی خاص را توضیح دهند؛ به بیانی دیگر، نماینده ای نمی تواند به علت اظهارنظر در حیطه وظایف نمایندگی، مورد بازخواست قرار گیرد.
از سوی دیگر، طبق آئین نامه داخلی مجلس، نمایندگان می توانند طرح هایی عرضه کنند که این طرح ها، مثل لوایح دولت، در دستور کار قرار گرفته و بررسی می شوند. بنابراین، نمایندگان نه تنها حق اظهارنظر در تمام مسایل داخلی و خارجی کشور را دارند، بلکه می توانند طرح های قانونی هم پیشنهاد کنند.
با این حال، مجلس برای آن که نمایندگان بتوانند در قالب تخصص خود فعالیت کنند، کمیسیون های تخصصی متنوعی تشکیل داده است. فلسفه ایجاد این کمیسیون ها آنست که نمایندگان در عرصه های تخصصی شان فعالیت کنند، اظهارنظر کنند و طرح هایی تهیه کنند. برای مثال، پزشکان در کمیسیون بهداشت و درمان حضور دارند و می توانند در مسایل پزشکی و پرستاری نظر دهند و طرح هایی ارائه نمایند. عرضه طرح اهمیت فراوانی دارد، چونکه در نهایت امکان دارد به قانون تبدیل گردد.
گاهی نمایندگان در مورد موضوعی اظهارنظر می کنند که این نظر صرفا دیدگاه شخصی آنان است. بنابراین، یک پزشک می تواند در مسایل سیاست خارجی هم نظر دهد، اما اگر این نظر با واقعیت ها همخوانی نداشته باشد، مورد انتقاد قرار می گیرد. با وجود این، درباب تهیه طرح قانونی، ماجرا متفاوت است؛ چونکه طرح مقرر است به قانون بدل شود و تکالیفی برای دستگاهها بوجود آورد یا حقوقی برای مردم تعیین کند. بنابراین، دراین خصوص باید نگاهی بطورکامل تخصصی اتخاذ شود. بعنوان مثال، اعضای کمیسیون شوراها نمی توانند طرح قانونی در عرصه پزشکی تهیه کنند و پزشکان هم نمی توانند طرحی تخصصی درباب کمیسیون قضایی عرضه کنند.
وفور قوانین ناکارآمد نتیجه خروج از چارچوب تخصصی نمایندگان است
کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، که مسئولیت بررسی مسایل امنیت و سیاست خارجی را بر عهده دارد، نمایندگان آن می توانند طرح های در رابطه با این حوزه را پیشنهاد کنند و تسلط بیشتری بر موضوعات دارند. اگر از این چارچوب تخصصی خارج شویم، طرح هایی در مجلس مطرح می شود که یا برای دولت غیرقابل اجرا است یا با واقعیت ها سازگار نیست و در آینده مشکلات فراوانی به وجود می آورد. شاید یکی از علل وفور قوانین اما ناکارآمدی آنها، همین باشد که قوانین بر مبنای تخصص نمایندگان تهیه و تصویب نمی شوند. این طرح ها به صحن علنی راه می یابند و فضایی ایجاد می شود که گاهی با واقعیت ها همخوانی ندارد و در عمل، چالش های بسیاری به بار می آورد.
نمایندگان مجلس بدون هماهنگی با نهادهای بالادستی نمی توانند طرح بدهند
* آقای نقوی حسینی، این مسائلی که برای خروج از NPT یا مثلا ساخت سلاح هسته ای، آیا در قالب وظایف نمایندگی قرار می گیرد؟ جزو کدام یک از چارچوب هایی است که اشاره کردید؟ در حقیقت، آیا این موارد جزو وظایف عمومی شمرده می شود یا باید در مسایل تخصصی دسته بندی شود؟
همان طور که اشاره کردم، نمایندگان می توانند طرح هایی تهیه کنند؛ یعنی هیچ منعی وجود ندارد که نمایندگان برای خروج از NPT یا درباب مسایل نظامی یا حوزه امنیتی، طرحی عرضه کنند. اما عرضه این طرح ها، اولاً نیازمند تخصص فرد یا افراد طراح است؛ آنان حتما باید دراین خصوص تخصص لازم و اشراف کافی داشته باشند. ثانیاً، باید با نهادهای حاکمیتی هماهنگی صورت گیرد. برای مثال، مجلس نمی تواند به تنهایی در مورد نظامیان تصمیم گیری کند یا درباره ی سربازی سربازان حکم صادر کند؛ این امور نیازمند هماهنگی با ستاد کل نیروهای مسلح است، چونکه مسایل نظامی، سربازی و موارد مشابه، در حیطه ستاد کل نیروهای مسلح قرار دارد.
نمایندگان اگر بخواهند طرحی تهیه کنند، حتما باید با ستاد کل نیروهای مسلح بطورکامل هماهنگ باشند؛ در غیر این صورت، اصلاً امکان اجرای چنین طرح هایی وجود ندارد. مثلاً، فرض نماییم طرح خرید سربازی که چند سالی در بودجه تصویب شد؛ این طرح ها با ستاد کل نیروهای مسلح بطورکامل هماهنگ می شد و بعد از اعلام موافقت آنان، طرح تهیه و در ردیف بودجه قرار می گرفت. اما اگر ستاد کل نیروهای مسلح مخالف باشد، مجلس نمی تواند بر روی چنین طرحی پیش برود و آنرا قانونی کند.
طرح های نمایندگان اگر بدون نظر نهادهای حاکمیتی باشد، امکان دارد مشکل آفرین شود
حوزه هسته ای و خروج از NPT هم همین گونه است. این ها مسایل امنیتی کشور هستند و دستگاههای حاکمیتی بالادستی وجود دارد که باید با آنان مشورت شود و نظرشان جلب شود؛ نمایندگان اساسا سوءنیتی ندارند، اما هماهنگی ضروری می باشد. گاهی اوقات، یک طرح می تواند منافع ملی کشور را زیر سؤال ببرد یا با امنیت ملی و منافع ملی مغایرت پیدا کند. بنابراین، این نوع طرح ها حتما باید با دستگاههای بالادستی و حاکمیتی هماهنگ شود، نظر آنان گرفته شود و همه جنبه های امنیت ملی، مصالح کشور و منافع ملی درنظر گرفته گردد. اگر بدون نظر این دستگاه ها، همچون شورایعالی امنیت ملی که بالاترین مرجع امنیتی کشور در عرصه داخلی و خارجی است و حتما باید بر این موضوعات اشراف داشته باشند، طرحی تهیه شود، مغایرت، تعارض و تضاد به وجود می آید و امکان دارد بعضی از این طرح ها مشکل آفرین باشند.
بنابراین، حتما این هماهنگی ها باید صورت گیرد. پس، نمایندگان می توانند طرح تهیه کنند، اما نه بدون هماهنگی و بدون توجه به تصمیمات نهادهای حاکمیتی.
یکی از نمایندگان می گفت من سلبریتی هستم؛ اظهار نظرهای زیاد عوارض و عواقب دارد
* وقتی چنین مسائلی مطرح می شود و حاشیه ساز می شود، علت این که برخی نمایندگان مجلس این همه مواضع یا طرح های جنجالی پیشنهاد می کنند چیست؟
امیدوارم چنین نباشد، اما گاهی اوقات، اظهارنظرها، طرح ها و پیشنهادهایی که در صحن علنی یا رسانه ها عرضه می شود، بیشتر با هدف جلب توجه و مطرح کردن خود فرد یا مجموعه مربوطه است. می گویم امیدوار هستم این طور نباشد، اما متاسفانه گاهی این اتفاق رخ می دهد. نمایندگان علاقمند هستند که در عرصه رسانه حضور فعالی داشته باشند. به قول یکی از نمایندگان دوره های پیشین که دیده بودم، اظهار داشته بود: «من بین نمایندگان، سلبریتی هستم.»
برای آن که کسی به سلبریتی نمایندگان تبدیل گردد، باید زیاد اظهارنظر کند و این اظهارنظرها گاهی مبنای عقلانی و بررسی های دقیق درباب منافع ملی و امنیت ملی ندارد و واقعا می تواند خسارت بار باشد. عرض کردم که امیدوار هستم هیچ نماینده ای با این هدف، طرحی تهیه نکند، اظهارنظری یا موضع گیری نکند، اما متاسفانه گاهی این اتفاق می افتد و عواقب و عوارض خودرا به همراه دارد.
در یکی از سفرهای خارجی حرف های برخی نمایندگان را به عنوان سند ادعایشان به ما نشان دادند
نمایندگی مجلس یک جایگاه سیاسی است و سخنان نماینده مستند می شود. حتی این استنادها در مراجع بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. خاطرم هست که در یکی از سفرهای خارجی، با هیئتی دیپلماتیک ملاقات داشتیم و آنان برای اثبات مطالب خود، چند نمونه از همین اظهارنظرها را به ما عرضه کردند. می گفتند: «نماینده فلان جای شما اینگونه گفته، نماینده فلان کمیسیون شما این طوری مطرح کرده، نماینده فلان شهرستان شما این طور گفته.» این اظهارات به عنوان موضع حاکمیتی تلقی می شود.
بنابراین، همکاران باید توجه داشته باشند که اظهارنظر یک نماینده، یک اظهارنظر عادی نیست؛ این اظهارنظرها در مراجع بین المللی انعکاس می یابد و مورد استناد قرار می گیرد. به این نکات باید بسیار دقت شود. عرضه هر طرحی می تواند منافع ملی کشور را به خطر بیندازد، اما اگر طرح ها با مشورت، نشست و هماهنگی با نهادهای حاکمیتی عرضه شود، مساله قابل کنترل است. در غیر این صورت، اگر صرفا برای مطرح شدن عرضه گردد، به نظرم بسیار خسارت بار خواهد بود.
منبع: namna.ir
این مطلب نام را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان نام در مورد این مطلب