آسیایی های پولدار دیوانه
خبرگزاری نام: نابرابری همیشه یكی از مسایل عمده در همه جوامع همچون در ایران بوده و حساسیت مردم به نشانه های نابرابری بسیار زیاد بوده است. حتی در ایران قدیم نیز فردی مانند مزدك نابرابری را ریشه نفرت، گناه و فروریزی بنیان های جامعه می داند. این مساله را می توانیم در كوچه و خیابان های خودمان جستجو نماییم.
پشت چراغ قرمز، آینه یك اتومبیل از قیمت اتومبیل كناری اش بیشتر است. آن سوتر در یك رستوران، غذایی سرو می شود كه هزینه آن از حقوق ماهیانه یك كارگر تمام وقت بالاتر می زند. حال این را داشته باشیم كه بعضاً با پدیده هایی مانند باستی هیلز روبرو می شویم كه خود سمبل یك ثروت اندوزی افسانه ای شده است. اینها همه سبب شده است تا خواه ناخواه حساسیت عجیبی به ثروتمندان ایجاد شود و این نفرت ها در زمانه التهابات اقتصادی جلوه بیشتری پیدا می كند و گاهی در گفتگوهای خودمانی؛ ثروتمندان و حتی كارآفرینان با دشنام نام آورده می شوند. شبكه های اجتماعی مان پر شده از محتواهایی درباب زشتی لایتناهی این همه تصاویر بی عدالتی و اختلاف طبقاتی. گذشته از احساس نابرابری در بین مردم، یكی از فاكتورهای كلیدی سنجش تفاوت طبقاتی و میزان نابرابری؛ ضریب جینی است كه از عدد صفر بیان كننده برابری مطلق و تا عدد یك نشان دهنده نابرابری مطلق است. در دنیا سوئد بهترین وضعیت در زمینه برابری اقتصادی را داشته و نامیبیا ناگوارترین شرایط را داشته است. ایران نیز عموما جزء كشورهای دارای ضریب جینی متوسط بوده است. اما به نظر می آید آثار روانی و اجتماعی اختلاف بالای طبقاتی در ایران از كشورهایی با ضریب جینی بالاتر مانند چین بسیار شدیدتر، مهیب تر و ملتهب تر است. برای فهم چرایی این مساله می بایست در فضا و مجالی وسیع تر به این مساله پرداخت. لیكن شاید بررسی تطبیقی ایران و چین از منظر نابرابری و رشد اقتصادی، مقداری راهگشا باشد. كوزنتس اقتصاددان برنده نوبل معتقد می باشد كه درهنگام رشد اقتصادی سریع، پذیرش میزانی از نابرابری طبیعی است. پس به نظر می آید یكی از عوارض جانبی توسعه سریع اقتصادی، گسترش شكاف طبقاتی است و همین سوژه بعضاً موجب شكست گام های توسعه در خیلی از كشورها شده است. از همین رو یكی از تاكیدات دنگ شیائو پنگ معمار توسعه چین مدرن در هنگام آغاز انقلاب اقتصادی چین همواره این جمله بود؛ «بگذارید نخست عده كمی ثروتمند شوند». خیز اقتصادی همراه با بردباری اجتماعی، نقش دولت در گسترش رفاه و بازتوزیع درآمدها سبب شد تا بزرگترین پروژه فقرزدایی طول تاریخ محقق شود. در سال 1981 در حدود 90 درصد چینی ها زیرخط فقر بودند و این نرخ در سال 2012 به حدود 7 درصد كاهش یافته است. این نتیجه بدون بردباری سی ساله چینی ها و تحمل اختلاف طبقاتی هولناك امكان پذیر نبود. باز به سوالمان برگردیم؛ چرا تحمل نابرابری شدید در كشورهایی مانند چین بالاست؟ در چین امروز هر هفته یك میلیاردر جدید متولد می شود. ولخرجی های قشر مرفه چین، باورنكردنی و حتی دیوانه وار است. این اشرافی گری بی حد و حصر حتی به هالیوود هم راه پیدا كرده و فیلم «آسیایی های پولدار دیوانه» بر همین مبنا ساخته شده است. اما می توان با چشم پوشی چنین نتیجه گرفت كه چینی ها توانسته اند این نابرابری وحشتناك را تحمل كنند. اما چگونه؟ جواب این معما را می توان به خاصیت های فرهنگی و اعنقادی ملت چین و چینی تبارها تقلیل داد. اما در نگاهی وسیع تر، این پدیده؛ بیشتر ثمره فرهنگ كنفوسیوسی حاكم بركشور، اطلاع رسانی منظم حاكمیت و با اهمیت تر از همه تاثیر مستقیم شهد شیرین توسعه در كام همه شهروندان بوده است. ریشه ی این رفتار صبورانه، كارآمدی حكمرانی در ایجاد تحول مثبت و پیشرفت است. اگر بی عدالتی و اختلاف طبقاتی همراه با نتایج ملموس و فراگیر توسعه باشد؛ برای مردم قابل تحمل است. اما اگر نابرابری همراه با بی چشم اندازی وضعیت زیست و ابهام گسترده درآینده باشد؛ می تواند جامعه را زخمی، عصبی و آماده انفجار كند. * تحلیلگر مدیریت و توسعه
منبع: خبرگزاری نام
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب