پرویز اسماعیلی:
جدیت اروپا و آمریکا در مذاکرات معلوم خواهد شد
سفیر کشورمان در کرواسی اظهار داشت: ما در دور هشتم مذاکرات به موضوعات بسیار مهمی رسیده ایم که به همه نشان خواهد داد آیا آمریکا و اتحادیه اروپا برای توافق جدی هستند یا خیر.
به گزارش خبرگزاری نام به نقل از مهر، پرویز اسماعیلی سفیر جمهوری اسلامی ایران در کرواسی در مصاحبه با روزنامه «وچرنی لیست» به سوالات خبرنگار این روزنامه که پرتیراژترین روزنامه منطقه بالکان و کرواسی است، درباب روابط دو کشور، روند مذاکرات وین، مسائل منطقه ای، بحران یمن، روابط با عربستان و دیگر موضوعات پاسخ داده است.
اسماعیلی در قسمتی از این گفتگو عنوان کرده است که «تجربه برجام به دنیا ثابت کرد که دولت آمریکا برای امضای خودش هم اعتباری قائل نیست. همین طور نقض قطعنامه ۲۲۳۱ که خودش امضا کننده آن بود. دولت ترامپ از چند پیمان و سازمان بین المللی دیگر مثل پیمان آب و هوایی پاریس هم خارج شد».
متن کامل این گفتگو بدین شرح است:
مذاکرات بر سر برنامه هسته ای ایران در وین به کجا رسیده است و آیا به نتیجه مثبت اعتقاد دارید؟
مذاکرات وین با حضور نمایندگان ایران و ۱+۴ در سطح مقامات سیاسی و کارشناسان در کار گروههای لغو تحریمها، تعهدات هسته ای و طراحی روندی مطمئن برای اجرای توافق ادامه دارد. ما برای دست یابی به توافق جدی هستیم و پیشنهاداتمان را ارائه کرده ایم. می توانم بگویم در تمام موضوعات پیشرفت داشته ایم. ولی در بعضی از موارد که حساس تر است بطور طبیعی پیشرفت کندتر بوده است. ما در دور هشتم مذاکرات به موضوعات بسیار مهمی رسیده ایم که به همه نشان خواهد داد آیا آمریکا و اتحادیه اروپا برای توافق جدی هستند یا خیر.
ایران و ۱+۵ دو سال مذاکرات سختی برای رسیدن به برجام داشتند. طی ماههای اخیر هم مذاکرات فشرده ای برای احیای آن داشته ایم. به همین خاطر اصرار داریم به توافقی متوازن و پایدار برسیم که بار دیگر به آسانی قابل نقض نباشد. توافق ناقص و موقت به نفع هیچ کسی نیست.
اگر آمریکا و اتحادیه اروپا تصمیم سیاسی بگیرند که بر خلاف دور اول، به تعهدات خودشان در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل متعهد باشند، توافق به سرعت حاصل می شود.
من خوشبین هستم. ما یکبار در ۲۰۱۵ موفق شدیم. توافق دست یافتنی است. اما مساله مهمتر هم اکنون یافتن چاره ای است که توافق جدید به آسانی از دست نرود.
چه موضوعی هنوز جای بحث دارد که مذاکرات طولانی شده است؟
برجام یک مدل قابل قبول برای حل اختلافات بین المللی از مسیر دیپلماسی بود که یکبار توسط دولت ترامپ در آمریکا شکست خورد. این تجربه، هزینه زیادی به ما و جامعه جهانی تحمیل کرد، و به اعتبار دپیلماسی صدمه زد. موضوعات مهم و جدیدی به وجود آمده که باید درباره آنها مذاکره شود.
از نظر ایران لغو فوری تمام تحریمها طبق برجام، عدم هر گونه اعمال تحریم جدید پس از آن و اجرای کامل قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل ضروری می باشد. اما موضوع بسیار مهمتر، ارائه تضمین برای عدم خروج یا نقض مجدد برجام توسط هر یک از اعضا و سپس راستی آزمایی لغو تحریم ها است. پس از آن ما به تمامی تعهدات هسته ای خود باز می گردیم.
اگر آقای بایدن واقعاً دنبال بازگشت به برجام بود با چند دستور اجرائی می توانست این کار را شروع کند و حسن نیت خودرا نشان دهد. اما اگر قرار باشد از اقدامات ترامپ بعنوان ابزار فشار جدیدی مقابل ایران استفاده شود، بطور قطع بی نتیجه خواهد بود. پس کوتاه یا طولانی بودن مذاکرات بطور مستقیم با اراده دولت آمریکا برای اجرای کامل و بدون بهانه تعهداتش در برجام مرتبط می باشد.
ما از توافق سریع بسیار خوشحال خواهیم شد، اما ایرانیان ثابت کرده اند که برای دفاع از کشور و منافع خود بسیار صبور، مقاوم و کم اشتباه هستند.
دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ از توافق هسته ای خارج شد، از طرفی کشورهای عضو اتحادیه اروپا هیچ اقدامی نکردند. در عمل اجرای تحریم ها سختگیرانه تر شد. آیا ایران به آمریکا و اتحادیه اروپا اعتماد دارد؟
متاسفانه ساختار سیاست جهانی بجای عدالت و اخلاق، تحت تاثیر مناسبات فرصت طلبانه و سلطه محور قرار دارد. ما تجربه های تلخی از پیمان شکنی و حتی خیانت قدرتهای خارجی، به خصوص آمریکایی و غربی نسبت به ملت خود داریم. مبادرت به کودتا و کمک به صدام برای تحمیل جنگی ۸ ساله مقابل ملت ما و در نهایت عدم اجرای تعهدات در برجام نمونه ای از این تجربه ها است.
حتی درحدود ۳ سالی که برجام اجرا شد، آمریکا و اروپا به بخش زیادی از تعهداتشان عمل نکردند؛ اما طبق ۱۶ گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی، ایران به تمام تعهداتش عمل کرد. من معتقدم ترامپ از برجام خارج شد، چون مطمئن بود که اروپا در مقابل او منفغل خواهد بود. و دیدیم که اتحادیه اروپا فقط در اطلاعیه ای از خروج آمریکا اظهار تاسف کرد و هیچ اشاره ای به نقض قطعنامه ۲۲۳۱ نکرد. این بسیار غیر مسئولانه بود.
اتحادیه اروپا از ما چند هفته وقت خواست و تعهد کتبی داد که ۱۱ اقدام برای جبران خروج آمریکا از برجام و اجرای تعهدات خود انجام دهد. ما یکسال دیگر به آنها فرصت دادیم و تعهدات خودرا ادامه دادیم. اما اروپا نیز حتی به یک تعهدش عمل نکرد. ما ۱۱۸ فروند ایرباس از اروپا خریدیم و نه از آمریکا، چرا آنها را تحویل ندادند؟ چرا شرکتهای اروپایی از ایران خارج شدند؟
اروپا عضو اصلی برجام است نه نماینده آمریکا یا تماشاگر مذاکرات. ضمن این که طبق ضمیمه ۲ برجام، کل اتحادیه اروپا باید تعهدات آنرا اجرا نماید.
تجربه برجام به دنیا ثابت کرد که دولت آمریکا برای امضای خودش هم اعتباری قائل نیست. همین طور نقض قطعنامه ۲۲۳۱ که خودش امضا کننده آن بود. دولت ترامپ از چند پیمان و سازمان بین المللی دیگر مثل پیمان آب و هوایی پاریس هم خارج شد. بایدن که آمد، بلافاصله فرمان داد آمریکا به تعدادی از آنها باز گردد. اما در مورد برجام این کار را نکرد. پس چطور باید انتظار داشت ما به آنها اعتماد کنیم؟ طبق یک ضرب المثل فارسی، ما از یک سوراخ دو بار گزیده نخواهیم شد.
ما مبتنی بر اعتماد به طرف های مقابل مذاکره نمی نماییم. ملاک ما رفتار آنان در عمل است. اگر حسن نیت داشته و به تعهداتشان عمل کنند، بطور قطع ما هم چنین خواهیم کرد.
رئیس جمهور جدیدی از محافل محافظه کار در راس دولت ایران قرار گرفته است. آیا شاهد تغییر در سیاست خارجی ایران خواهیم بود؟
اگر کسی چنین برداشتی داشته باشد، یعنی ساختار سیاسی ایران را خوب نمی شناسد. بطور طبیعی دیدگاهها و روش های مدیریتی افراد با یکدیگر فرق می کند، اما ایران فقط یک سیاست خارجی دارد. طبق قانون اساسی، اصول کلی سیاست خارجی فقط توسط رهبر انقلاب و البته در مشورت با سران سه قوه و سایر نهادهای مسئول تعیین می شود و روسای جمهور موظفند در آن چارچوب تصمیم گرفته و اقدام نمایند. اما می دانیم که تحولات جهانی و دیپلماسی ثابت نمی مانند و تغییر می کنند. بنابراین مدیریت دستگاه دیپلماسی جزو اختیارات رییس جمهور است. پس نظرات و روش های متفاوت روسای جمهور در تصمیم سازی برای تامین منافع ملی متناسب با تحولات دیپلماتیک بسیار موثر است، ولی اصول سیاست خارجی ایران را تغییر نمی دهد.
حمله حوثی ها به امارات را به چه صورت ارزیابی می کنید؟ با عنایت به این که از یک طرف ایران بر حوثی ها در یمن نفوذ دارد و از جانب دیگر روابط خوبی با امارات دارد این را می پرسم؟
اجازه بدهید به سابقه این بحران اشاره کنم. مداخله نظامی در یمن، در ۲۵ مارس ۲۰۱۵ با حمله هوایی ائتلافی از کشورهای عربی به رهبری عربستان سعودی و حمایت برخی کشورهای منطقه شروع شد. این کشور حدود هفت سال متوالی زیر بمباران شدید آنها قرار دارد و نیروهای ائتلاف بدون توجه به هشدارهای نهادهای بین المللی و حقوق بشری، یونیسف و سازمان بهداشت جهانی در خصوص وقوع فاجعه انسانی و کشته شدن تعداد زیادی از غیر نظامیان و کودکان یمنی به این حملات ادامه دادند.
اصولاً حمله به تاسیسات غیر نظامی و زیر ساخت های اقتصادی کشورها، غیر قابل قبول است. فرقی هم بین امارات با عربستان و یا یمن نباید قائل شد. اما برای تحلیل درست و جلوگیری از این حوادث، باید بدانیم که هر عملی سبب عکس العملی خواهد شد و در مقابل حملات نیروهای ائتلاف، نیروهای یمنی هم پاسخ می دهند. این طبیعتِ خشونت و درگیری های نظامی است.
اگر حمله به تاسیسات غیر نظامی قابل پذیرش نمی باشد، حمله به بیمارستان ها، مدارس، کشتن غیر نظامیان و آواره کردن هزاران زن و کودک یمنی که بیشتر مستحق سرزنش است. سوال بزرگ این است که چرا مجامع بین المللی تلاش نکردند نیروهای ائتلاف را از حمله هوائی و بمباران غیر نظامیان در یمن بازدارند؟ بلکه بر عکس، قدرتهای بزرگ مثل آمریکا و فرانسه صدها میلیارد دلار اسلحه به عربستان و دولت های ائتلاف فروختند، در حالی که می دانستند مقابل مردم یمن به کار می رود.
فرض نماییم درون یک کشور اختلاف و بحران سیاسی است. آیا راهکار آن، حمله نظامی توسط کشورهای دیگر و کشتن و محاصره مردم تا حد وقوع فاجعه انسانی است؟! شما نمی توانید انتظار داشته باشید که به گروهی در محاصره حمله نظامی کنید و آنها از خود دفاع نکنند.
ما از ابتدا هشدار داده ایم که چرخه خشونت اگر راه بیفتد، دیگران را هم درگیر می کند. بارها سعی کردیم که طرفین را به مذاکره و اختتام درگیری ها متقاعد نماییم. بارها با تلاش و میانجی گری ایران آتش بس های محدودی انجام شد و باز با کمک ایران و در هماهنگی با اتحادیه اروپا، سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی کمک های بشر دوستانه در یمن توزیع شد.
ما معتقدیم هیچیک از بحران های منطقه ای با جنگ و خشونت حل نمی گردد. صلح و ثبات، فرزند خشونت و جنگ نیست؛ بلکه میوه آرامش و گفتگو است. ما راهکار بحران یمن را توقف فوری حملات و آتش بس سراسری، اختتام محاصره و تحریم مردم این کشور، تثبیت یکپارچگی و تمامیت ارضی یمن، عدم هر گونه مداخلی خارجی و شروع گفتگوی سیاسی بین همه نیروهای داخلی یمن می دانیم.
ایران آماده همکاری و مشارکت در هر ابتکاری است که به انتها جنگ ۷ ساله مقابل مردم یمن بینجامد. در مذاکرات با عربستان سعودی هم یکی از موضوعات، می تواند کوشش برای اختتام درگیری های نظامی در یمن باشد که امیدوار هستم با حسن نیت و با سرعت بیشتری به نتیجه برسد.
ایران بعد از سال ها قطع رابطه با عربستان، ۳ دیپلمات را به آن کشور بازگردانده است. آیا این مبادرت به مدلول شروع کاهش تنش بین ایران و عربستان در منطقه می شود؟
طی سال های اخیر، بارها عربستان را به گفتگو برای حل مشکلات موجود دعوت کردیم. اخیراً نشانه های مثبتی از آنها دریافت کردیم و بلافاصله مذاکرات شروع شد. در نتیجه چهار دور مذاکره، پس از ۷ سال سه دیپلمات ایرانی به نمایندگی ما در سازمان همکاری اسلامی در ریاض بازگشتند. این گام مثبتی است. در آستانه دور پنجم مذاکرات هستیم. رییس جمهور ما دکتر رئیسی تاکید کرده اند که هر گاه عربستان آماده باشد، ما آماده بازگشایی سفارتها هستیم.
در رابطه با عربستان معتقدیم اشتراکات ما آنقدر مهم و بزرگ است که تمرکز بر آنها اختلافات را به حداقل خواهد رساند. ما با آنها صریح و دوستانه مذاکره می نماییم و مصلحت دو کشور، منطقه و جهان اسلام را در کاهش اختلافات و روابط سیاسی پایدار می دانیم.
عربستان و امارات را همسایگان مهم منطقه ای و برادران خود می دانیم. ما خواهان بهبود هر چه سریعتر و بیشتر روابط، و توسعه همکاری در همه زمینه ها هستیم. این بطور قطع سبب ثبات و امنیت بیشتر منطقه خواهد شد.
با توجه به این که ایران یکی از نخستین کشورهایی بود که استقلال کرواسی را به رسمیت شناخت، رابطه سیاسی و اقتصادی دو کشور را به چه صورت می بینید؟
سی امین سالگرد به رسمیت شناخته شدن کرواسی توسط جامعه بین المللی را صمیمانه تبریک می گویم. ایران نخستین کشور آسیائی و نخستین کشور مسلمان بود که استقلال کرواسی را به رسمیت شناخت. در آوریل ۱۹۹۲ موافقتنامه برقراری روابط دیپلماتیک را امضا کردیم و با شروع به کار سفارت خانه ها در دو طرف سفرا تبادل شدند.
ظرف سی سال قبل روابط کشور در همه زمینه ها خوب و دوستانه بوده است. در بخش های سیاسی و فرهنگی روابط دو جانبه با ثبات ادامه داشته است. ما در سطوح چند جانبه و موضوعات منطقه ای و بین المللی هم همکاریهای خوبی داشته و داریم.
در بخش اقتصادی و تجاری البته بدلیل اعمال تحریم ها در دوره هائی کاهش سطح روابط داشته ایم ولی بلافاصله و هر زمان که شرایط مهیا شده، باردیگر با شتاب به سطح قبلی بازگشته و حتی فراتر از آن توسعه یافته است. پس از توافق برجام در سال ۲۰۱۵ خانم کیتاروویچ یکی از نخستین روسای جمهوری اتحادیه اروپا بود که به همراه یک هیات اقتصادی - تجاری صد نفره به ایران سفر کرد. موافقتنامه های خوبی به امضا رسید و یک دفعه حجم روابط اقتصادی به ده برابر افرایش پیدا کرد.
این نشان دهنده تمایل مقامات و فعالان اقتصادی دو طرف برای توسعه روابط تجاری بود. ایران منبعی مطمئن برای تامین انرژی مورد نیاز کرواسی برای مصارف داخلی و حتی ترانزیت است. ایران قابلیت تامین خیلی از کالاهای مورد نیاز کرواسی با قیمت ارزان تر و با استانداردهای کیفی جهان را دارد. ضمن این که ایران در قلب یک بازار بزرگ ۵۰۰ میلیون نفری برای شرکتهای کرواسی است.
متاسفانه با خروج ترامپ از برجام و اعمال مجدد تحریم ها، روابط تجاری باردیگر کاهش پیدا کرد. اما ما تسلیم نشدیم و کار کردیم. حجم تجارت ما افزایش پیدا کرده و متنوع شده است. من اطلاع کاملی از طرفیتهای همکاری تجاری دارم و بعنوان سفیر، هیچگاه نباید به سطح موجود در روابط قانع باشم. برای اینکه همیشه تلاش می کنم روابط را به هر شکل ممکن افزایش بدهم.
آیا امیدی به بازگشت شرکت نفتی اینا به ایران وجود دارد؟
توافق برای ورود شرکت اینا به پروژه بزرگ میدان نفتی دشت مغان یکی از دستاوردهای مهم روابط دو کشور بود. پس از خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸، متاسفانه شرکت اینا بدون این که نیازی به ترک ایران باشد، فعالیت در پروژه مغان را متوقف کرد.
ما دیپلمات ها اصولاً باید خوشبین باشیم و گرنه هیچ اقدامی برای مذاکره و رفع مشکلات انجام نخواهد شد. من تلاش زیادی برای بازگشت اینا به ایران انجام داده ام و از هیچ کمکی در این حوزه دریغ نمی کنم. کافی است مقامات شرکت اینا تصمیم بگیرند سریعتر به ایران بازگشته و فعالیت هایشان را از سر بگیرند. چون فرصت های اقتصادی همیشگی نیست و شرکت های زیادی در بازار رقابت حضور دارند.
واقعیت این است که اینا با خروج از ایران ضرر بزرگی را متحمل شد. اما ما ایرانیان ضرب المثلی داریم که می گوید «ماهی را هر وقت از آب بگیرید، تازه است.»
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب