گزارش خبرگزاری نام؛
بی كفایتی اصلاح طلبان در حكمرانی
خبرگزاری نام: موسوی خوئینی ها بطور مستقیم یا توسط كنش گران هم فكر و مورد حمایت خود دست كم به مدت 24 سال نقش موثری در حوزه اقتصادی و معیشت مردم داشت.
گروه سیاست؛ نامه اخیر سید محمد موسوی خویینی ها خطاب به رهبر انقلاب با واکنش های مختلفی مواجه گردید که در این میان شمار قابل توجهی از کنش گران سیاسی این نامه را غیر منصفانه و فرار به جلوی پدر معنوی اصلاحات از ۴ دهه فعالیت سیاسی و نقش آفرینی مؤثر در هدایت جریان چپ سیاسی در کشور ارزیابی کردند. شواهد و قرائن حاکی از آنست که موسوی خویینی ها سال ها در شیوه حکمرانی مسئولین بر کشور اثر مستقیم داشته و تعیین کننده خط مشی اجرایی در کشور بوده است.
از تسخیر لانه جاسوسی تا مرکز تحقیقات استراتژیک
موسوی خوئینی ها مسئول اصلی تسخیر لانه‌ی جاسوسی آمریکاست. او برای این کار نه از امام استجازه کرد و نه پس از آن به کسی پاسخگو بود. وی در مصاحبه ای با روزنامه سلام در سال ۸۴ اشاره کرد: «بنده با آنکه این کار یعنی مشورت با حضرت امام [درباره تسخیر لانه] صورت گیرد مخالفت کردم و خوب است برای نسل جدید هم توضیح بدهم که در آن موقع فکر کردم امام (ره) بعنوان رهبر انقلاب مسئول حوادث جاری کشور هستند و طبعاً با این کار مخالفت می کردند.»
او همین طور در آذر ۸۹ و در جمع بعضی از دانشجویان دانشگاه تهران اصرار کرد که من به دانشجویان گفتم «چه این کار [تسخیر لانه‌ی جاسوسی آمریکا] بد باشد و چه خوب؛ شما این سوال را نکنید و من هم از امام نمی پرسم. مگر شما می خواهید چه بکنید که نمی گردد جبرانش کرد؟ شما که نمی خواهید کسی را بکشید یا جایی را خراب کنید، می خواهید وارد سفارت آمریکا شوید!
ابراهیم اصغر زاده، از طراحان اصلی تسخیر لانه جاسوسی آمریکا نیز در مصاحبه ای درباره نقش موسوی خویینی ها در تسخیر لانه و نحوه انتشار اسناد گفته است که «ما می دانستیم که آقای موسوی خوئینی ها ارتباط نزدیکی با امام دارند و مسائل حساس را بوسیله حاج احمد آقا و شخص امام پیگیری می کنند. یادم هست که وقتی درباره اسناد در شورای لانه صحبت می کردیم، حرف آخر را آقای موسوی خوئینی ها می زد…تصمیم گیری توسط شورای مرکزی صورت می گرفت و در آنجا هم رأی غالب را آقای موسوی خوئینی ها داشتند.»
علاوه بر این موسوی خویینی ها در برهه حساس و مهم دهه اول انقلاب که بنای خیلی از مسائل مهم کشور پایه ریزی می شد صاحب مسئولیت های مؤثر بود. او عضو شورای بازبینی قانون اساسی در سال ۶۸ بوده و سمت های متنوع و مختلف دیگری مانند مسئولیت احراز صلاحیت ریاست جمهوری اول، عضویت در خبرگان رهبری، نمایندگی مجلس شورای اسلامی، دادستانی کل کشور و بعدها ریاست مرکز تحقیقات راهبردی و عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام را بر عهده داشت و این تنها سمت ها و اختیارات رسمی وی در تمام این سال ها بوده است.
همچنین، جریان چپ سنتی (که بعد از تسخیر لانه جاسوسی و به رهبری موسوی خویینی ها صورت جدی تری به خود گرفت) گفتمان غالب در دهه ۶۰ بود و بیشتر ارکان حکومت را در انحصار خود داشت. در واقع چپ سنتی در میانه دهه ۶۰ با فتح کرسی های بیشتری در دوران جنگ رژیم بعث عراق مقابل ایران کلیت حاکمیت را در دست گرفت. کرسی نخست وزیری و اکثریت مجلس در دهه ۶۰ از جریان چپ سنتی بودند که افرادی مانند «سیدمحمد موسوی خوئینی ها»، «مهدی کروبی» و «سید محمدخاتمی» هدایت آنرا بر عهده داشتند.
بعد از ترور شهید رجایی و شهید باهنر در انفجار ۸ شهریور ۱۳۶۰، با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، آیت الله خامنه ای رئیس جمهور شد و علی اکبر ولایتی را بعنوان نخست وزیر به مجلس شورای اسلامی معرفی نمود، اما مجلس به ولایتی رأی اعتماد نداد و آیت الله خامنه ای با وجود میل باطنی خود میرحسین موسوی را که از چهره های شاخص جناح چپ بود بعنوان نخست وزیر به مجلس معرفی نمود و مجلس دوم هم که تحت تسلط چپ ها بود رأی به نخست وزیری او داد.
بعد از این موسوی بود که درباره مسائل تصمیم گیری می کرد و کمتر پیش می آمد که مطالب را با آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت در بین بگذارد. محمد مرندی، وزیر بهداشت دولت اول موسوی با اشاره به ماجرای استعفای خود از کابینه میرحسین در این زمینه می گوید: «جالب این است که میرحسین موسوی هیچوقت مطلبی را به آقای خامنه ای که رئیس جمهور بودند ارجاع نمی دادند و مسائل را به آقای هاشمی که رئیس مجلس بودند ارجاع می دادند. من شخصاً نخستین بار بود شنیدم که گفتند این مساله را به آیت الله خامنه ای اعلام می کنند.»
این رویه در دولت دوم موسوی تشدید شد، چه اگر کرسی های مجلس دوم میان جناح و چپ و راست تقسیم شده بود، بیشتر کرسی های مجلس سوم در اختیار نمایندگان جناح چپ بود که مطلقاً با نخست وزیر همسو بودند. بر این اساس، آن تعداد وزرایی که با تأیید آیت الله خامنه ای در دولت اول موسوی حضور داشتند در دولت دوم او از کابینه حذف شدند و عنان دولت مطلقاً در اختیار موسوی و جناح چپ سیاسی قرار گرفت.
بنابراین، شواهد و اسناد تاریخی متعلق به دهه ۶۰ حاکی از آنست که جناح چپ سیاسی به رهبری چهره هایی مثل موسوی خوئینی ها باید پاسخگوی عملکرد دولت های سوم و چهارم جمهوری اسلامی باشند.
موسوی خویینی ها و پدرخواندگی در سالهای پرده نشینی
اگر دوره هاشمی رفسنجانی را دوره انزوای خودخواسته موسوی خویینی ها در نظر بگیریم، از نیمه دوم دهه ۷۰ او تصمیم گرفت که پدرخواندگی جریان چپ را از پشت پرده ادامه بدهد. در نیمه دوم دهه ۷۰ و نیمه اول دهه ۸۰، اصلاح طلبان با شعارها و نیروهای رادیکال خود مطلق امکانات کشور را در اختیار داشتند و دولت و مجلس آن روز هر تصمیم که مطلوبشان بود گرفته و به کمک فضای رسانه ای که ساخته بودند اجرا می کردند.
در آن دوره دست امثال موسوی خویینی ها بعنوان پدر معنوی اصلاحات [لقبی که از طرف اصلاح طلبان به او داده شده و از او بعنوان مرد پشت پرده اصلاحات و مرد خاکستری نیز نام برده می شود] حتی برای فتنه انگیزی هم کاملاً باز بود؛ آشوبی که در سال ۷۸ و در جریان کوی دانشگاه به وجود آمد یک نمونه از مواردی است که روزنامه «سلام» به مدیریت پدر معنوی اصلاح طلبان به پا کرد و هزینه های سنگینی بر دوش کشور گذاشت.
اساساً راهبردهای دولت اصلاحات در زمان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی در درون مجمع روحانیون مبارز گرفته می شد که موسوی خویینی ها دال مرکزی آن بود. امثال عبدالله نوری، مصطفی تاج زاده، مصطفی معین و… از نزدیک ترین افراد به موسوی خویینی ها هستند که علاوه بر مسئولیت های رسمی که در دولت اصلاحات داشتند، در سطوح مختلف از نفوذ بالایی برخوردار بودند.
اوج بی کفایتی جریان منتسب به موسوی خویینی ها را البته باید در ۷ سال قبل جست و جو کرد. حتما خویینی ها می داند که طی ۷ سال قبل مجمع روحانیون مبارز به دبیرکلی وی همیشه حامی دولت تدبیر و امید بوده و عضو برجسته آن_که از قضا دوست نزدیک موسوی خویینی ها است_با تَکرارهایش پایه های این دولت را بنا گذاشت و با تاییداتش هر روز بی کفایتی را در این کشور تقویت کرد.
محمد مقدم عضو مجمع روحانیون می گوید: «ممکن است مجمع روحانیون بعنوان تشکل، ارتباط منسجم و منظمی نداشته باشد ولی شخصیت هایی که در آنجا هستند، ارتباط داشته اند. رئیس دولت اصلاحات که رئیس مجمع هستند که گاهی با آقای رئیس جمهوری دیدار و ملاقات دارند و گفت وگوهایی انجام می گیرد. به نظر من این ارتباط حفظ شده و حفظ خواهد شد»؛ در واقع سید محمد خاتمی، رئیس شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز نماینده این تشکل و دبیرکل آن است که به اذعان عضو این مجموعه از ابتدا با روحانی ارتباط داشته و جلسات میان آنها با موضوع «پیشبرد امور کشور» همیشه برقرار بوده است.
زارع فومنی دبیرکل حزب مردمی اصلاحات در این زمینه به مهر اظهار داشت: دولت روحانی هم که ناامیدی و سرخوردگی را برای مردم به ارمغان آورده از ابتدا مورد حمایت موسوی خویینی ها بوده است و در صورتیکه رئیس جمهور باید پاسخگوی نابسامانی های امروز باشد، موسوی خوئینی ها مسئولیت ها را ناجوانمردانه متوجه مقام معظم رهبری کرده است. این فعال سیاسی اصلاح طلب اشاره کرد: اگر کارنامه این دولت رضایت بخش نیست چرا پشت سر هم «تکرار» کردید؟ این تکرار کردن های رفیق نزدیک موسوی خوئینی ها وضع کشور را به اینجا رسانده است.
شکی نیست که بخش قابل توجهی از نارضایتی مردم ناشی از اوضاع نابسامان اقتصادی و معیشتی در کشور است. بااینکه قسمتی از این نارضایتی ها همیشه وجود داشته است، اما بنا بر همان «مسموعات و مشاهدات و مطالعهٔ گزارش ها و تحلیل ها» یی که موسوی خویینی ها در نامه اش به رهبر انقلاب به آن استناد کرده، نقش دولت مورد حمایت موسوی خویینی ها و اصلاح طلبان در ایجاد وضع فعلی بسیار پررنگ است.
عمده وزرای اقتصادی دولت روحانی افرادی هستند که در دولت اصلاحات حضور داشتند و از نزدیکان هسته اصلی اصلاح طلبان و امثال خاتمی و موسوی خویینی ها هستند و ایده های اقتصادی مطلوب و مورد پسند پدرخواندگان جناح چپ را دنبال می کنند.
سعید لیلاز روزنامه نگار اصلاح طلب و تحلیل گر مسائل اقتصادی ۱۳ شهریور ۹۷ درباره افزایش افسارگسیخته نرخ ارز و طلا به یورونیوز اظهار داشت: وقتی بازار ملتهب می شود از حالت نرمال و طبیعی خود خارج می شود، مردم دارایی های خودرا تبدیل به طلا و دلار می کنند و این بر التهابات بازار دامن می زند. عامل دیگر اما سوءمدیریت دولت آقای روحانی است که به ناشیانه ترین شکل ممکن با این پدیده برخورد کرد.
لیلاز در بخش دیگری از این گفتگو روحانی را با چوب مقایسه کرد و اظهار داشت: اختیاراتی که آقای خامنه ای به روحانی دادند اگر به چوب داده بودند تا الان یک کاری کرده بود. من مسئولیت [وضع اقتصادی] را اساساً متوجه آقای روحانی می دانم چون ما از ۸ یا ۹ ماه قبل مکرر به آقای روحانی هشدار دادیم که بحران در پیش است و دلار را بحران خواهد گرفت.
همچنین عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی در دولت روحانی ۳ شهریور ۹۸ اظهار داشت: گروه های سیاسی ما از سال ۱۳۹۵ باید تحلیل درستی از شرایط می داشتند و متوجه می شدند که دولت پس از برجام ایده ای برای حل وفصل سایر امور ایران ندارد؛ خواه این امر اجتماعی و فرهنگی باشد، خواه سیاسی و اقتصادی.
وی با تاکید بر نقش گروه های سیاسی حامی دولت در به قدرت رسیدن مجدد دولت بدون ایده اظهار داشت: از نظر من حفظ موقعیت مسلط اهمیتی نداشت. تعهد به حل مسئله های ایران بر اساس یک رویکرد مشخص مهم تر از حفظ موقعیت در قدرت بود. این اشتباه راهبردی گروه های سیاسی متمایل به اصلاحات بود. از نظر من کاندیداتوری ایشان برای دولت دوازدهم اشتباه بود اما به هر حال حمایت شد.
بر این اساس موسوی خویینی ها باید توجه کند که طی ۴۱ سال قبل دست کم ۲۴ سال قدرت حکمرانی مستقیماً در دست وی و کنش گران هم فکر و مورد حمایت او بوده است. به خصوص در حوزه اجرایی که رابطه مستقیمی با وضع اقتصادی کشور دارد تمام امکانات در اختیار اصلاح طلبان بود و اگر ایده و نظری در حوزه اقتصادی داشتند آزادانه می توانستند آنرا به کار گیرند تا معیشت مردم به این روز نیفتد، چنانکه در حوزه سیاسی هر آنچه در ذهن داشتند به بوته عمل نشانده اند.
انتحار برای فرار به جلو
در واکنش به فرار موسوی خوئینی ها، صادق زیباکلام، فعال سیاسی اصلاح طلب می گوید: هنر موسوی خوئینی ها این است که هر چند وقت یک دفعه انگشت بهتان را به سمت یکی از شخصیت های نظام نشانه می گیرد و روزی مقابل هاشمی سخن می گوید و روز دیگر خطاب به رهبری مشکلات را گوشزد می کند، در صورتیکه اگر قرار باشد در دادگاهی متهمان به وجود آمدن وضع کنونی احضار شوند، اولین فردی که باید در آن دادگاه حاضر و محاکمه شود، خود آقای موسوی خویینی هاست.
زیباکلام اشاره کرد: واقعیت این است که من صادق زیباکلام و امثال موسوی خویینی ها در به وجود آمدن این وضع مقصریم و نمی گردد که «کی بود، کی بود، من نبودم» راه بیاندازیم و به شکلی رفتار نماییم که انگار همه قصور از جانب رهبری یا شورای نگهبان یا سپاه است و من موسوی خویینی ها درست عمل کردم و هیچ تقصیری ندارم، به نظر من این با واقعیت هیچ نسبتی ندارد.
از سوی دیگر محمد قوچانی، عضو شورای مرکزی کارگزاران با انتقاد از نامه موسوی خویینی ها در روزنامه سازندگی نوشت: در نیمه عصر اعتدال در صورتیکه راه گفتگو برای سران اصلاحات مانند سید محمد خاتمی و عبدالله نوری به هر علت گشوده نبود، چراغ سبزی به سید محمد موسوی خویینی ها داده شد که اسحاق جهانگیری آنرا گشوده بود. متأسفانه موسوی خویینی ها به نمایندگی از جبهه اصلاحات حاضر به انجام این ماموریت تاریخی در گفتگو با حاکمیت نشد.
قوچانی اضافه کرد: چرا آقای خویینی ها آن زمان که امکان گفتگو برقرار شد گفتگو نکرد و چرا حالا گفتگوی عمومی و پر از کنایه و بدون انتظار پاسخ را انجام می دهد؟
این اظهارات اصلاح طلبان در واکنش به نامه موسوی خویینی ها در واقع اعتراف به مسئولیت ناپذیری و فرافکنی وی در مواجهه با کارنامه سیاسی خود و تفکر و جریان منتسب به اوست. انکار عملکرد سیاسی یک شخص یا یک جریان سیاسی در صورتیکه کارنامه آنها در مقابل دیدگان مردم حاضر است و با وجود شواهد مستحکم تاریخی نه میسر است و نه مطلوب. اصلاح طلبان و نیروهای دست پرورده موسوی خویینی ها و دیگر پدران معنوی آنها در دهه ۶۰ عنان هر سه قوه اصلی کشور را مطلقاً در دست داشتند و اساس خیلی از اقدامات غلط را در همان دوره بنا گذاشتند. از ین جهت، اگر بناست کسی برای وضع فعلی کشور بازخواست شود، موسوی خویینی ها و جریان منتسب به او نخستین کسانی هستند که باید پاسخگوی نابسامانی هایی باشند که در طول دهه ها در کشور ایجاد کردند.
منبع: namna.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب